Bilemiyorum kendimi... İhtiyaç duyduğum şeyin ne olduğu hakkında şu kadarcık fikrim varsa ne olayım.... Neyi arıyor, neyi arzuluyorum? Hiç, hiçbirşey yok öyle başkaları gibi arzuladığım. Basit bir düzen içerisinde evim, arabam, güzel bir ailem olsun derdim herhalde ama bunlardan ve getirdikleri sorumluluktan kaçınıyorum. İyi o zaman, boşver değil mi bütün bunları, gününü yaşa değil mi? Yok! O da olmaz... Ya ileride başıma şu gelirse ya işsiz kalırsam ya 60 yaşında emekli maaşıma tamah etmek zorunda kalırsam? Ev kirası ödenir mi emeklilik maaşıyla, yada dışarıda yemek yenir, tatile gidilir mi? Hem tek kişilik paketler hep daha pahalıdır turlarda...
O zaman, ödemeye başla bireysel emeklilik planını sonra aç kalmayasın diye... Ne bugünün keyfini çıkarabil, ki muhtemelen her anlamda en keyif alınabilecek dönemdir bu, ne de geleceğe umutla bak!!!!!! Boktan ki ne boktan.... Teşekkürler ilk çocuk olmak teşekkürler anne-baba teşekkürler bana ama en fazla bana bunları bilip de kanepeden götünü kaldıramayan bana... Kendisi için hiçbirşey yapmayan sadece zamanın her işi yapmasını bekleyen bana... Sonraları geriye dönüp vay efendim benim potansiyelimvardı ama yapmadım/yapamadım pişmanlığına yataklık eden bugünkü bana. Yarın daha çok kızacağım sana becermediklerin için yaşayamadıkların ve bana hiçbir zaman yaşatmayacakların için şerefsiz...
Merak etmeyin birazdan başımı yastığa koyunca bunları hepsi unutulacak, günlük rutin kendisini tamamlarken bu yaznın ifade ettikleri orta vadeli periyotlarla gelip çatacak buraya ama ne fayda, götüm hala o kanepede...
