Kaan biraz heyecanlı olsa da iyiydi, kafada kurup kurguladığı için bu süreci ve ilerisini, rahatlamış belli ki.
Daha önce konuşmuştuk kahve sırasında isteriz diye. Babam kahveyi içiyor ama baktım ağzından "Allah'ın emri..." ile başlayan cümle çıkacak gibi değil. Az biraz kaş göz ettim, anlamadı tabi. Neyse kahvelerimiz bitti babam gecenin cümlesini patlattı "Allah'ın emri, peygamberin kavliyle büyük kızınızı küçük oğlumuza istiyoruz"...
Eve dönüş yolunda babamdan itiraf geliyor : "karıştırmamak için öyle dedim"...
Evet, tabii herkesin dediği gibi "darısı başıma" ama şimdi Kaan ve Gökçe'ye çıktıkları yolda mutluluklar diliyorum ve unutmamak lazım benim yolum da ara ara keser o yolu...
Bu da geceden bir foto