Yılın en keyifli günleri geride kaldı. Nereden çıktı demeyelim saat 20:30 itibari ile İstanbul'un trafik çilesine bir gözatalım yeter.
Bayram trafikten nefes alabileceğimiz son günlerdi sanırsam. Eski düzen havanın kararmasına rağmen ofiste oturup trafiğin geçmesini beklemek zorunda kaldığım düzen. Bilmem kaçınız aynı çileyi çekiyorsunuz?
Ben ki Anadolu'dan Avrupa'ya geçmeye üşeniyorum, tersi istikametteki arkadaşlara sabır diliyorum.
Sadece trafiğin yoğunlaşması yada günlerin kısalması değil eski düzen... Yaşanacak saatlerin tükendiği, evin sığınak olduğu, soğuk biranın yerini kahveye bıraktığı, haftasonlarının kaçamak için göz kırpmadığı (evet yazın her haftasonu bir yerlere kaçtım!) düzen...
Ofisin havası ağırdı bugün, belki biraz bu sebeplerden derdim ama değil... Geriden takip eden maaşlarımızın son bulduğu geçen ay yaşanan prim sevincinden! Efenim, patron geçen ayın son günlerinde zarf sayısını karıştırarak 1 yerine 2 zarf teslim etti ofisteki alacaklılara...
Ben ayın sonu gelirken hazır giriş varken ileriye dönük ödeme tahmininde bulunmuştum ama ofiste olmadığım birkaç saatte muhasebenin de yadsınamaz katkısıyla 2. zarfın iş bitirme primi olduğu kanaatine varılmış. Haftalar geçip devran dönünce ortaya çıktı işin foyası... insanlar maaşlarını sorarken...
Bu ayın maaşları zaten ödenmiş, 2. zarf prim mrim değilmiş. Havadis soğuk hava estirmedi şirkette, soğuk duş etkisi yaptı. Ha, prim bekleyen mi vardı? yoo... herkes maaşını zamanında aldığına mutlu olurdu zaten, yok öyle büyük beklentiler... ama çok oynadığı için doğumgünü hediyesi elinden alınan çocuk ortamı oluştu malesef...
Şaşırdım mı? kesinlikle hayır! hatta beklentim işlerin bu şekilde gelişeceği yönündeydi... Oyuncağım mı? Oynamıyorum ki!
İletişim efendiler, iletişim. Açık ifadeler, düzen, tutarlılık; bunlar erdem...
