Bir dönemin sonu

Pazar günüydü, aynı günü haftanın, geldiğin gün gibi...

Pencerenin kenarında koşturuyor, oynaşıyordun ama senden biraz sıklımış pirelerindense bıkmıştım. Ayağın kaydı, gözgöze geldik biran ve sen düştün. Zarar gelmeyeceğini biliyordum sana, dahası seni kendim dışarı atamayacağımı da...

Sen gittin, ben göndermedim... Sokak yeniden yeni olmuş sana, koklayarak başladın kaldırımdaki pislikleri, birkaç adım attın öteye sonrasında birkaç adım beriye, dönüp bakmayınca sen de geriye, çekildim pencereden usulca... Güle güle dedim sana el sallamadan zaten anlamazdın ya.. :)

Sabahları sokakta karşılaştık sen tanıdın beni, ben de tanıdım ama eğilip uzatmadım sana elimi... Bittiğini anlatmak istedim sana geceleri camdan kuru mama atarken... Ama her sabah çıkarken kapıdan seni görmek, sağlığından emin olmak istiyorum sana belli etmesem de... ve sen iyisin, inan bana ikimiz için de en iyisi bu...

Bir dönemi daha kapattın senin varlığınla yokluğun arasında, ama bana ne kaldı dersen ancak birkaç pire...

Güle güle kedi...